Lekker op de Lek

 Op het water is volgens mij de enige plek waar ik nu niet geconfronteerd wordt met dat Corona gezeik. Ik hoef hier dingen niet te doen of te laten, zolang ik maar blijf drijven… Het maakt me een beetje obstinaat. Ongegeneerd hoest ik met open mond in alle 4 de windrichtingen, geen tijd voor een elleboog. Bestraffend kijkt een kokmeeuw op me neer en ik roep omhoog ‘WTF Kok??”.

Verder dobber ik zorgeloos in het af en toe achter de wolken vandaan komende zonnetje en zing de tijd uit. Ik realiseer me opeens dat ik me in 50 jaar nog nooit zo gezond heb gevoeld en dat voelt opeens vreemd in deze tijd die overheerst wordt met nieuws over besmettingen, varianten, R-getallen, etc. Natuurlijk kom ik niet uit een ei en realiseer ik me dat de manier waarop ik er doorheen rol ook een kwestie is van ‘oorzaak en gevolg’ maar na een jaar van het leven min of meer deels te hebben ‘weggegooid’ ben ik het, net als ieder ander, goed zat!

Op het water is overigens ook de enige plek waar niet iedere 5 minuten mijn ogen naar een scherm worden getrokken en ik redelijke moeiteloos mijn telefoon met rust kan laten. Tot de momenten dat ik me bedenk dat de verkeerssituatie op de Lek zich wel eens zou kunnen laten leiden tot een unieke foto en ik alles in gereedheid brengt om dit moment, wat vaak niet in volle glorie op komt dagen, vast te leggen. Het staat vast dat ik ‘ooit’ te laat ben om de kajak goed te leggen en met natte vingers, verrast door de golfslag van een passerend schip, mijn telefoon laat glippen om als instrument van Jacques Cousteau af te dalen tot de bodem van de Lek. Ik bedenk me dat ik op zo’n situatie zou moeten anticiperen, back-ups moet maken e.d. Maar ik moet al zoveel tegenwoordig en ben het moeten een beetje moe…

Hits: 2112